«Ο ευγενικός χαρακτήρας του Τούρκου χωρικού μού είναι γνωστός, αλλά διαφωνώ με πολλές από τις επιταγές της θρησκείας του και δεν τον θαυμάζω καθόλου όταν κόβει λαιμούς ή βιάζει χριστιανές γυναίκες. Οι σφαγές που έχω αριθμήσει μέχρι τώρα λεκιάζουν με ανεξίτηλο στίγμα το όνομα της Τουρκίας. Έγιναν εφικτές μέσα από τη διδασκαλία του Κορανίου και το παράδειγμα του Μωάμεθ, το παράδειγμα της λαγνείας και του πόθου για λεηλασία. Κι όμως, μοιάζουν ασήμαντες αν συγκριθούν με το ατέλειωτο μακελειό των πρόσφατων χρόνων, μακελειό που διαπράχθηκε κάτω από την αιγίδα των Αβδούλ Χαμίτ, Ταλαάτ & Σία και του Μουσταφά Κεμάλ».
Τζόρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των Η.Π.Α στη Σμύρνη, στα χρόνια της καταστροφής.
Την Κυριακή 2 Απριλίου με τη Δημοκρατία θα κυκλοφορήσει το νέο βιβλίο μου "Διωγμοί Ελλήνων. Τουρκικές σφαγές 19ος και 20ος αιώνας", από τις εκδόσεις Πελασγός.
Πρόκειται για μια ευσύνοπτη και εκλαϊκευμένη μονογραφία που αναφέρεται στις σφαγές και τις θηριωδίες που υπέστη ο Ελληνισμός από την τουρκοκρατία μέχρι και την εισβολή στην Κύπρο.
Όπως γράφω και στην εισαγωγή του βιβλίου σκοπός της μελέτης "δεν είναι να φανατίσει αλλά να ενημερώσει, με συνοπτικό τρόπο, το ευρύ κοινό, για τα όσα πέρασε ο Ελληνισμός από τους γείτονες από τα 368 χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς μέχρι την εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο το 1974. Ο αναγνώστης διαβάζοντας την εκλαϊκευμένη αυτή μονογραφία θα αντιληφθεί ότι το μοτίβο των τουρκικών βιαιοτήτων ήταν πολλές φορές πανομοιότυπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συντονισμένη προσπάθεια εξολόθρευσης των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου, με τις συνεχείς εκτοπίσεις ανθρώπων, των βασανιστηρίων στα Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), των βιασμών αμάχων που οδήγησαν στη γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού. Τα ίδια συνέβησαν στην Κύπρο το 1974, με ελάχιστες ίσως διαφορές, αλλά και στα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Σφαγές και διωγμούς υπέστη βεβαίως ο Ελληνισμός και στα χρόνια από την Άλωση μέχρι και την Εθνεγερσία του 1821. [...]".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου